کد مطلب:59783 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151

از طریق روایات سنّی و شیعه نقل شده: مردی را كه شراب خورده بود، نزد ابوبكر آوردند، او تصمیم گرفت تا حد شرابخواری (هشتاد تازیانه) را بر او جاری سازد. شرابخوار گفت: من به حرام بودن شراب تاكنون آگاه نبودم.

ابوبكر دست نگهداشت و نمی دانست كه چه كند؟ شخصی از حاضران اشاره كرد كه در این باره از علی (علیه السلام) سؤ ال شود. ابوبكر شخصی را به حضور علی (علیه السلام) فرستاد كه جواب این سؤ ال را بگیرد.

امیرمؤ منان علی (علیه السلام) فرمود:«دو مرد مورد اطمینان از مسلمین را دستور بده به میان مجالس مهاجر و انصار برود و آن شرابخوار را نیز با خود ببرند و مسلمین را سوگند بدهند كه آیا شخصی آیه حرمت شرابخوار را و یا سخن پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در مورد حرام بودن شراب را بر این شخص خوانده اند و خبر داده اند یا نه ؟ اگر دو مرد از مسلمین گواهی دادند كه آیه تحریم شراب را برای او خوانده اند و یا سخن پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در مورد تحریم شراب را به گوش او رسانده اند، حدّ را بر او جاری ساز وگرنه او را توبه بده و سپس آزادش كن».

ابوبكر همین كار را انجام داد، هیچ كس از مهاجر و انصار گواهی نداد كه آیه قرآن و یا سخن پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) پیرامون حرمت شراب را برای او خوانده باشد، ابوبكر او را توبه داد و سپس ‍ آزادش نمود و به این ترتیب قضاوت علی (علیه السلام) را پذیرفت.